De prijs van ‘cheap’

In Amerika zijn dinsdag de zogenaamde tussentijdse verkiezingen gehouden voor het Congres. De uitkomst van de verkiezingen is dat de politieke verdeeldheid in dit land compleet is. De Republikeinen zijn hun absolute meerderheid in het Congres kwijt. Het Congres bestaat uit de Senaat en het Huis van Afgevaardigden. De Republikeinen, waartoe president Trump behoort, hebben wel nog steeds de meerderheid in de Senaat, maar niet meer in het Huis van Afgevaardigden. Daar hebben de Democraten nu de meerderheid overgenomen. De voorlopige cijfers geven aan dat er een behoorlijk hoge opkomst is gemeten wat betreft de stembusgang. Maar liefst 50% van de kiezers is gaan stemmen. Zowel van de kant van de Democraten als van die van de Republikeinen zijn meer kiezers gaan stemmen. De Amerikaanse president heeft nog enkele jaren te gaan voor de presidentsverkiezingen en hij ligt constant onder vuur. Het lijkt alsof hij zijn ambt als president als een bijbaan neemt. De indruk ontstaat dat hij niet veel tijd besteedt aan het voorbereiden van zijn standpunten en besluiten. Het nationale en internationale klimaat waaronder een Amerikaanse president opereert maakt het onvermijdelijk dat hij voor elk besluit zich breed laat informeren door ingewijden en deskundigen, waaraan er geen schaarste is in het Witte Huis en in Amerika. Alleen, de Amerikaanse president heeft de tijd niet en kiest er uberhaupt gewoon niet voor om deze deskundigen te raadplegen. Hij heeft het te druk met zijn bedrijven die miljoenen waard zijn. Trump heeft over alles een idee, waarmee hij het Witte Huis is ingestapt. Dat zijn de eenzijdige racistische en imperialistische maar ook simplistische opvattingen die ontstaan in de witte eliteclubs in Amerika. Die opvattingen zijn gebaseerd op de militaire overmacht van het Amerikaans leger en op het beginsel van de ‘witte suprematie’ (de superioriteit van het blanke ras). Trump is, besmet met deze opvattingen, het Witte Huis ingestapt en pogingen van deskundigen en ingewijden om hem te bewapenen met meer rationale benaderingen krijgen te maken met ontslag. Zo is daags voor de verkiezingen naar buiten gekomen van geloofwaardige getuigen dat Trump in zijn dagelijks leven zich vaker denigrerend uitlaat over de zwarten in Amerika en ook wereldwijd. Zo zou hij aan een groep toehoorders hebben gevraagd of ze hem een voorbeeld kunnen noemen van een land dat door zwarten wordt geregeerd en waar het geen ‘shithole’ is. Ook zou hij door zijn tours in Amerika in bepaalde buurten hebben gezegd dat deze op zwarte buurten lijken, omdat zij alleen bepaalde situaties (armoede, verval etc..) in hun buurten toestaan. Daags voor de midterms zou zelfs de mediamaatschappij Fox, die hem altijd heeft ondersteund en verdedigd, hebben geweigerd om een verkiezingsreclame uit te zenden. Deze zou te racistisch zijn. Deze reclameclip zou eerder al teruggestuurd zijn naar Trump door de bedrijven met het verzoek om het aan te passen. Zelfs na aanpassingen bleek het niet geschikt te zijn. Iets wat nationaal en internationaal veel wenkbrauwen heeft doen fronzen is de goedkope houding van Trump in het geval van de Hondureze immigranten, een houding die niet past bij de president van een machtig land als Amerika. Trump heeft militairen gestuurd op een hele horde vluchtelingen uit Honduras en aanvankelijk gaf hij zelfs opdracht aan het leger om te schieten op ook de vrouwen en de kinderen als ze met stenen zouden gooien. Later kwam hij op de voor hem karakteristieke wijze terug door te zeggen dat het gooien met stenen gelijk is als het schieten met geweren. Trump handelt praktisch en zijn houding naar de Hondurezen bij de Amerikaanse grens heeft te maken met wat maandenlang gaande is aan de grens bij Israel en Gaza/Palestina, waar elke week door het Israelische leger kinderen en vrouwen en zelfs journalisten en medewerkers die bezig zijn gewonden te vervoeren, worden neergeschoten. Er zijn beelden waarop te zien is hoe de Israelische militairen juichen waneer ze de Palestijnen die geen gevaar vormen en ongewapend zijn, neerschieten. Trump laat het daar toe en de machtige Westerse samenleving en het Saudische koningshuis met zijn Midden-Oosten vrienden laten het toe. Men wil het nu thuis uitproberen op de bruine mannen, vrouwen en kinderen aan de grens. Trump heeft enkele weken terug laten blijken dat hij witte mensen met blauwe ogen en blond haar als immigranten wil hebben, althans hij zei dat hij gaag immigranten uit Noorwegen in zijn land zou willen verwelkomen. De midterms zijn een graadmeter in de Amerikaanse politiek; het geeft een beeld of een president de goedkeuring nog geniet van de kiezers en of hij het vertrouwen dat hij heeft gehad van een bepaalde partij wel of niet heeft beschaamd. Alhoewel gezegd wordt dat de economie van Amerika het nu goed doet, mede door maatregelen die ge-initeerd en in werking zijn gezet door zijn voorganger Obama, lijkt de uitkomst van de midterms te hebben bevestigd dat politiek bekeken Trump een zware wanprestatie aan het leveren is. We kunnen dat begrijpen, omdat Trump nog net zou passen in de jaren ’60, maar zwaar tekortschiet in het nieuwe millennium. Veel nieuwe kiezers die een betere scholing en brede ontwikkeling hebben doorgemaakt zijn de straat opgegaan om afstand van hem te nemen. Trump schiet zwaar tekort en doet de wereld veel schade aan. Trump leest niet en heeft een decennialange ontwikkelingsachterstand. Zie maar zijn houding in het geval van de moord waarschijnlijk georkestreerd door het Saudische koningshuis op de journalist Kashoggi nota bene in een consulaatgebouw. Op den duur zal Trump in de internationale politieke doolhof samen met de Republikeinse partij zich vinden aan het einde van een doodlopende weg. De midterms kunnen beschouwd worden als een tussentijds rapportcijfer. Het oordeel is duidelijk: een onvoldoende voor Trump.

error: Kopiëren mag niet!