De geschiedenis zal mij vrijspreken

Vorige week is de Cubaanse legende van wereldformaat Castro heengegaan. Fidel Alejandro Castro Ruz werd op 13 augustus 1926 geboren te Cuba en maakte een blijvende indruk op de wereldpolitiek en het sociaaleconomisch leven in de regio. Suriname heeft altijd goede banden gehad met Cuba, maar deze kwam onder druk te staan in de jaren ’80 na de coup toen bepaalde politieke partijen en beter onderlegde militairen als Chas Mijnals en Badrisein Sital een politiek-ideologische grondslag wilden vestigen onder de staatsgreep. Deze was in eerste aanleg danig ontbloot van enige politieke denkrichting en een bepaald regeringsplan. De hang naar de communistische Cuba in het tijdperk van de Koude Oorlog, zou Suriname gebracht hebben in het vizier van de meer nabij gelegen grootmacht de USA en naar verluidt de CIA. Fidel Castro is consistent geweest in zijn politieke denkrichting en dat bracht vanwege de staatsinrichting van het land, eerder een communistische dictatuur dan een vrije democratie, de bevolking onder een decennialange sociaal-economische uitdaging waarvoor ze niet zwichtte. Dat leverde unieke beelden op in de media uit het openbare leven op het eiland. Cuba werd uiteindelijk noodgedwongen door de vanuit de USA opgelegde isolatie een medisch, educatief, agrarisch, sport- en cultureel power house, waarvan ook Suriname heeft geprofiteerd. We memoreren in een nutshell het leven en de verworvenheden van de Cubaan. Castro werd geboren in 1926 in de Cubaanse provincie Oriente op een suikerplantage. Hij was het derde kind van een welgestelde boer, een Spaanse immigrant, Castro’s moeder was een bediende. Castro had twee broers (waaronder Raúl) en drie zusters. Hij kreeg zijn opleiding aan een jezuïetenscholen. In 1945, op 19-jarige leeftijd, ging hij rechten studeren aan de universiteit van Havana, waar hij in 1950 afstudeerde op 24-jarige leeftijd. De jurist Castro raakte tijdens zijn studie betrokken bij linkse anti-imperialistische bewegingen, die een stelling nam tegen het kolonialisme. Hij putte inspiratie uit de gewapende opstanden tegen de rechtse regeringen in de Dominicaanse Republiek en Colombia. Castro was de mening toegedaan dat de door de VS gesteunde Cubaanse president Fulgencio Batista, die de reputatie had van een dictator, ook gewapend moest worden afgezet. De jonge jurist Castro werkte tussen 1950 en 1952 op een klein advocatenkantoor. Castro zou namens de Conservatieve Partij meedoen aan de parlementsverkiezingen van 1952, maar deze werden afgelast na de geslaagde staatsgreep van generaal Fulgencio Batista, die Carlos Prío Socarrás afzette. De eerste wezenlijke politieke daad was dat Castro Batista voor de rechter daagde vanwege schending van de grondwet, maar tevergeefs. Op 27-jarige leeftijd (1953) pleegde Castro een mislukte aanval op een kazerne waarbij meer dan tachtig van zijn mannen omkwamen. Castro werd gevangen genomen en kreeg 15 jaar cel. Het was in deze zaak dat hij de uitspraak “De geschiedenis zal mij vrijspreken” deed. Door een generaal pardon kwam hij in mei 1955 vrij en ging hij in ballingschap in Mexico en de VS. In Mexico bleven Castro en zijn vrienden enige tijd gearresteerd. Samen met hen vormde Castro de “Revolutionaire Beweging van 26 Juli’. Op 2 december 1956 pleegde hij een mislukte staatsgreep, waarbij slechts 12 van de 82 revolutionairen, onder wie broer Raúl Castro, Che Guevara en Camilo Cienfuegos erbij waren. Na een 3 jaren durende guerrilla gesteund door het volk werd Batista verjaagd in 1959 en werd Castro op 30-jarige leeftijd de premier van Cuba en op 3 december 1976 president. Op 17 april 1961 bevorderde en steunde de CIA de invasie van 1300 à 1400 Cubaanse ballingen in de Varkensbaai. Men wilde Castro omver werpen en een volksopstand tegen hem ontketenen. Dit mislukte faliekant. Cuba raakte actiever betrokken in de polariserende Koude Oorlog door de raketcrisis van 1962. Toen werden Soviet-kernwapens op Cuba geplaatst als waarschuwing voor de VS. Uiteindelijk haalde de USSR zijn wapens weg uit Cuba en de VS van Turkije. De handelsembargo tegen Cuba begon en maakte van het land wat het nu is. Castro leverde geregeld kritiek op de Amerikaanse politiek, zoals het embargo tegen Cuba en de vele bemoeienissen van de VS met de politiek en de vele invasies in Latijns-Amerikaanse landen. Verder was hij tegen het innemen van de Cubaanse economie door Amerikaanse multinationals. Na 1962 ondersteunde de CIA verscheidene plannen om Castro te liquideren. De Cubaanse regering nationaliseerde bedrijven, confisqueerde bezittingen van buitenlanders en vaardigde wetten uit die de werknemers van het land steunden. Sinds het bewind van Castro hebben ongeveer één miljoen Cubanen hun land verlaten om politieke of economische redenen. Op 1 augustus 2006 werd bekendgemaakt dat Castro zijn bevoegdheden tijdelijk aan zijn broer Raúl heeft overgedragen. De vijf jaar jongere Raúl Castro werd op 24 februari 2008 tot president verkozen. Door ziekte trad Raul CAstro meer op de voorgrond en werden lichte hervormingen in de economie doorgevoerd. Door het laatste besluit van USA-president Obama is er een doorbraak gekomen in de ruzie tussen de USA en Cuba. Castro heeft gelet op de politieke lijn en de sancties die op Cuba van toepassing waren, toch wel een uitzonderlijke prestatie geboekt met enorme verworvenheden, waarmee men de wereld de hand kon reiken.

error: Kopiëren mag niet!