De regering van Suriname ondervindt grote stagnatie in haar programma’s vanwege corruptie, die voorkomt op de hoofdkantoren van de ministeries en ook op de wijkkantoren. Er zijn ministeries die grote bedragen uitgeven en waarvan beweerd wordt dat ambtenaren in aanmerking komen van gunsten van ondernemers. Deze zijn in staat om voor winstbejag bedragen uit te geven. Maar wanneer corruptie voorkomt op kantoren van sociale zaken, dan gaat het om gespuis van de laagste orde, te vergelijken met laffe aaseters. Sozavo wordt van oudsher aangedaan door een deel van de burgerij, dat behoeftig is. Een ander deel wil gratis gebruik blijven maken van de faciliteiten als dokterskaarten, terwijl men niet kwalificeert voor de categorie. Zeker een deel van de informele sector, werkers en ondernemers, blijft diensten betrekken bij het ministerie. Soms is het departement niet in staat om de ware achtergrond van personen te achterhalen, maar soms worden personen geregeld. Op zeker de wijkkantoren van de ministeries is een deel van de ambtenaren – als uitgegaan wordt van de verhalen van cliënten – gewend aan een bedelgedrag en dat tegenover burgers die in principe zelf een dienst zijn komen vragen van het ministerie. Deze ambtenaren behoren tot de laagste categorie van de corrupte groep ambtenaren. Een deel van de ambtenaren lijkt verslaafd aan het bedelgedrag. Er zijn ambtenaren – mannelijke en vrouwelijke – die steevast aan elke cliënt vragen wat voor ‘lekkers’ ze hebben meegenomen. Dan zijn er ook ambtenaren die er een gewoonte van maken om cliënten die geen lekkers meenemen, uren te laten wachten om hen dan te vertellen dat ze toch niet geholpen kunnen worden, dus dat ze op een andere dag terug moeten komen. Momenteel worden er bonnen op enkele wijkkantoren voor het ministerie uitgereikt aan de categorie burgers die een onvermogenkaart hebben. Zo een bon is ongeveer SRD 100 waard. Geruchten doen de ronde dat sommige ambtenaren deze bonnen verkopen voor luttele bedragen. Er zijn burgers die niet in aanmerking komen voor zo een bon en te horen krijgen dat de bonnen op zijn, terwijl anderen wel voor een SRD 20 zo een bon daarna nog kunnen krijgen. Deze malversatie komt erop neer dat een deel van de overheidssubsidie van uniformkleding terechtkomt in de zakken van de corrupte ambtenaren. Het is een kunst om nog geld af te troggelen van bedelende burgers. Hoe kwalificeer je personen die stelen van bedelaars? Het begrip aaseters komt daarom op. Er zijn burgers die bonnen thuis geleverd krijgen van deze corrupte ambtenaren van Sozavo. Burgers zijn bang om malversaties aan de orde te stellen, omdat er op dit ministerie nooit een cultuur is geweest om corrupte ambtenaren aan te pakken, integendeel. Dit ministerie is jarenlang misbruikt in de eerste plaats om de achterban te regelen met overheidsdiensten als dokterskaarten. Het ministerie is verder misbruikt door bepaalde partijen om sociale, maar ook uiterst asociale, meedogenloze en criminele partijleden en rasgenoten te helpen aan een overheidsbaan. In dit kader moet wel gesteld worden dat niet iedereen geschikt is voor een baan bij Sozavo. Middels een test en een antecedentenonderzoek moet een deel van de gegadigden voor een baan afvallen, omdat een bepaalde mentale instelling niet aanwezig is. Bedelaars zetten op een Sozavo-wijkkantoor is vragen om meer ellende. Onbekend is of politieke partijen ambtenaren hebben geregeld om naast een baan ook neveninkomsten te hebben via knevelarij en afperserij. Het is niet voor te stellen dat klachten omrent corruptie op de wijkkantoren het hoofdkantoor en de minister niet bereiken. De vraag rijst wat het ministerie al die tijd heeft gedaan om de ellende voor de burgerij te verachten, om te voorkomen dat de bevolking in de rurale en semi-rurale gebieden het slachtoffer worden van deze ambtenaren, waaronder er ongetwijfeld ook goede voorkomen. Er zijn geen grootschalige programma’s van het ministerie bekend waarmee men getracht heeft of tracht om de integriteit op de kantoren te verminderen en te elimineren. Er zijn geen programma’s in uitvoering waarmee de bevolking goed ingelicht wordt, bijvoorbeeld over het vragen door of aanbieden van gunsten aan de Sozavo-ambtenaren. Het ministerie blinkt niet uit van goed ontwikkeld kader op de wijkkantoren. Wat wel opvalt, is dat de ambtenaren op deze kantoren er op een bepaalde manier bijlopen en soms niet te onderscheiden zijn van de cliënten, die aankloppen voor hulp. Er worden geen representatie-eisen gesteld aan deze ambtenaren. Op dit ministerie zijn er geen pogingen ondernomen om de ambtenaren te binden aan een extra set van ethische codes, hetgeen wel van belang is op zo een ministerie vanwege zijn bijzonder karakter, omdat men veel leed moet aanzien en veel persoonlijke informatie tot zijn beschikking krijgt. Het is noodzakelijk dat de president de betreffende minister aanzet om het functioneren van de ambtenaren aan te pakken. De minister moet om te beginnen een klachtenbox instellen, waarin burgers hun klachten kunnen doorgeven over corrupte ambtenaren die een scheve schaats rijden. Verder moet gewerkt worden aan een set van ethische codes – betrekking hebbend op integriteit en bescherming van persoonlijke gegevens – waaraan deze ambtenaren zich moeten binden. Ambtenaren moeten worden beseft dat ze geen oorzaak maar oplossing moeten zijn van ellende in de samenleving. Ministeries hebben achtereenvolgend nagelaten om het probleem van de corruptie aan te pakken op dit ministerie, waar ook personen met grote problemen zich aanmelden. Ook onder deze regering schijnt er op dit stuk niets te zullen gebeuren. De ambtenaren op deze ministeries moeten als mens wel beseffen dat men met afgeperst geld van behoeftige burgers – die bang zijn voor rancune – veel negatieve energie tot zich neemt en zelfs meeneemt naar huis.
