Een ding is ons de laatste tijd heel erg opgevallen: leden van de gewapende machten zijn de laatste tijd regelmatig negatief in het nieuws geweest. Vooral leden van de CIVD zijn in de afgelopen weken regelmatig in het nieuws. Vaak heeft men zijn wapen getrokken op momenten, waarbij men niet handelde in dienstverband, maar buiten diensttijd. De voormalige minister van Juspol heeft in het openbaar kritiek geuit op het gedrag van CIVD’ers. Met name deed hij dat toen hij bij de dienst enkele jaren terug op bezoek was. Waarom vinden CIVD’ers het nodig om hun wapen te trekken buiten dienstverband? Wat is de levensstijl van de gemiddelde CIVD’er? Hoe vindt de rekrutering van de CIVD plaats? Is er een onderbezetting of juist een overbezetting van deze dienst? Hoe vindt de training plaats van deze dienst en in welke mate is er sprake van in de dienststructuur ingebedde begeleiding? Hoe is er in de chain of command sprake van management? Is het verstandig dat leden van de dienst in het openbaar als zodanig herkenbaar zijn? De dienst was enkele weken geleden in het nieuws vanwege de leiding die daar is geposteerd. De betreffende persoon zou zijn veroordeeld voor drugsactiviteiten. Op deze aanstelling is er veel kritiek geweest vanuit de samenleving? Redenen die de regering gelieerde personen aandroegen, zoals het absolute vertrouwen dat de meneer persoonlijk van de president zou genieten, snijden geen hout. Wat voor impact kan zo een leiding hebben op de onderdanen? Er is een waas van geheimzinnigheid rond de CIVD. Deze dienst meet zich een bepaald imago toe, dat men in Suriname niet behoort te hebben. Zo zijn er in het verleden spanningen en ruzie geweest tussen DNA-leden en de dienstdoende CIVD-leden op het terrein van de DNA. Daarbij zou ten minste een DNA-lid hebben laten blijken dat er achter de spanningen een bepaalde beweegreden schuil zou gaan. We schreven eerder dat de CIVD een dienst is, die met name in het geheim moet opereren. Het is te vergelijken met de Amerikaanse CIA. Deze inlichtingendiensten worden beheerd met heel strakke disciplineregels. De CIVD moet in de publieke dienst een veiligheidsgenootschap zijn waar men niet zomaar binnenkomt. De selectieprocedure moet heel strak zijn. De CIVD behoort te vallen onder de directe leiding van Binnenlandse Zaken. Deze dienst moet heel strak het handel en wandel in Suriname volgen en ervoor zorgen dat haarden, die de orde en rust en veiligheid in Suriname kunnen aantasten, kunnen worden geneutraliseerd. Dat denken we aan drugscriminaliteit, milieucrime, maar ook de gewapende roofovervallen die in georganiseerd verband plaatsvinden. Suriname is klein, maar het lukt de CIVD niet om die inlichtingen te verzamelen, waarmee curatief en preventief kan worden opgetreden. De drugscriminaliteit is een groot gevaar voor de nationale veiligheid, evenals de milieucriminaliteit met bijvoorbeeld de verboden import en distributie van kwik. De CIVD draagt de informatie niet aan, waardoor goed kan worden opgetreden. De directeur van de CIVD is onderdeel van het Overleg Nationale Veiligheid. In het kader van de nationale veiligheid zijn er prioriteiten geïdentificeerd. Deze hebben betrekking op de staatsveiligheid, het drugsbeleid, terrorismebestrijding, internationale veiligheid en samenwerking, milieu, rampenbeheersing en inlichtingendiensten.
De CIVD moet tot rust komen. CIVD’ers zijn buiten dienstverband teveel betrokken bij schietpartijen. Dat betekent dat men zich op de verkeerde momenten op de verkeerde plekken bevindt. Men is ook teveel op straat en waarschijnlijk ook met de verkeerde mensen. De instroomeisen bij de CIVD moeten worden geëvalueerd en bijgesteld. Er moet ook een onderzoek worden ingesteld naar de stand van zaken van het personeel. Personeel moet worden begeleid en men moet verder worden getraind. Het management van de CIVD moet worden aangepakt, zodat er meer discipline komt in het korps. Er is kennelijk op een bepaald moment politiek de deuren bij deze dienst geopend voor een groep burgers om toe te treden tot de dienst, terwijl personen vanwege hun antecedenten en achtergrond niet geschikt zijn voor de dienst. De dienst is op gegeven moment gebruikt als ‘werkverschaffing’ en dan nog voor een groep, die uit een bepaald milieu komt, bijvoorbeeld waar men geïntrigeerd is met wapens en macht. Aan de vele uitspattingen vanuit deze dienst moet een halt worden gebracht. De vorige minister was deel van de oorzaak en de oplossing. De huidige minister wacht op dit gebied ook een taak om uit te voeren. De dienst CIVD moet zich meer gaan toeleggen op haar werk om onze samenleving veiliger te maken en haar leden moeten zich minder gaan bezighouden met randzaken, die bijvoorbeeld gepaard gaan met het hebben van bepaalde faciliteiten en het dragen van een wapen. Ook moet de regering zich definitief uitspreken over een leiding, die ook het voorbeeld kan geven.
