De vrije dag van morgen worden toevallig twee belangrijke momenten herdacht. Ten eerste is er de herdenking van het einde van de vastenmaand Ramadan. In Suriname is 5 juni de dag waarop de eerste groep hindoestanen in georganiseerd verband van staatswege naar Suriname worden gebracht. De eerste boot kwam aan op 5 juni 1873, 10 jaar na de afschaffing van de slavernij van de naar Suriname gebrachte Afrikanen. Onder de hindoestanen waren er ook belijders van de Islam. Overigens waren er onder de slaven ook veel moslims, maar in Suriname werden ze allemaal met de zweep gestript van hun geloof. De moslims in Suriname ervaren een relatieve rust die hemelsbreed verschilt van de situatie die heerst in de moslimlanden. Daar is de bevolking meestal onderling in conflict. De meeste conflicten zijn vanuit het westen aangestoken in deze landen. In Suriname bestaat ongeveer 20% van de bevolking uit moslims. Deze groep is onderling verdeeld. Een orthodoxe groep staat onder de invloed van mullahs (decreten uitvaardigende geestelijken) uit Pakistan, India en Nederland. In Nederland worden deze radicale geestelijken gevolgd maar getolereerd omdat deze mannen bijdragen aan een middeleeuws beeld dat men graag wil hebben van de Islam. Deze mullahs worden hier en daar nagebootst door enkele Surinamers. We hebben enkele dagen terug de Surinaamse regering gewaarschuwd voor deze beïnvloeding. Nadere informatie moet gehaald worden uit dialoog die de inlichtingendiensten moeten hebben met de moslimverenigingen in Suriname. Er zijn decennialang onderhuidse spanningen tussen de moslimgroepen in Suriname. Enkele weken terug hebben we hierover gesproken. Dat de moslims onderling verdeeld zijn, blijkt uit de verschillende dagen waarop ze de beëindiging van de ramadan vieren. Er zijn groepen die met hun eigen beleving van de Islam bezig zijn en zich niet uitlaten over de beleving zoals het is door andere groepen. Dan zijn er weer andere groepen die menen dat ze een uitspraak moeten doen over de andere groep. Dat is dan naar het model van Pakistan, zoals in dat land minderheden en andersdenkenden worden behandeld. Geweld is in Pakistan niet vreemd, er zijn geestelijken die geweld en moord per decreet (fatwa) voorschrijven. En daarom hebben we de Surinaamse regering gewaarschuwd voor de brainwashing die plaatsvindt via de digitale kanalen waar het on-Surinaamse gedachtegoed 1 maal 24 uur wordt gegoten over de vaste kijkers van de betreffende kanalen, dat zijn de belijders van de betreffende stromingen. Een deel van die informatie vanuit de tv is neutraal, een deel niet. Elke aanval gepleegd door moslimterroristen wordt breed uitgemeten in de media, de achtergrond wordt duidelijk. In een klimaat waar men blootgesteld wordt aan het gedachtegoed uit het buitenland zou het op een dag verkeerd kunnen aflopen. Deze materie heeft ons deze ramadan behoorlijk bezig gehouden, maar het houdt niet op bij de viering van het einde van de ramadan.
De moslims hebben de afgelopen dagen een zware periode afgesloten van dagenlang vasten. De bedoeling is om de moslims te versterken. Het effect dat het vasten moet hebben dat de moslims gematigd worden in hetgeen hen is toegestaan zoals het eten en het drinken. Het effect moet zijn dat men iets actiever wordt in hetgeen hem is verplicht zoals het bidden, het doen van het goede en het betalen van de zakaat (armenbelasting). Verder moet het effect zijn dat men achterwege laat hetgeen hem is verboden zoals het doen van kwaad, het plegen van overspel en corruptie, het vervuilen van het milieu, het meedoen aan kansspelen en het gebruiken van bedwelmende middelen. De ervaring leert dat het een deel van de vastenden niet lukt om getraind uit de vastenmaand te komen. Een deel vervalt direct in gedrag dat niet toegestaan is. Geestelijken hebben in de afgelopen dagen de nadruk hierop gelegd, maar het algemeen gevoel is wel dat geestelijken zich in zeer diplomatieke woorden hebben uitgedrukt, om de schenders niet tegen het hoofd te stoten. Terwijl de vastenmaand gaande is, is geweld in bepaalde landen waar overwegen moslims wonen, gewoon doorgegaan. Het laatste voorbeeld is dat van Soedan, waar het leger eindelijk na wekenlange protesten ertoe zou zijn overgegaan om te schieten op protesterende burgers. Aan het einde van ramadan 2019 constateren wij meer dan voorheen dat de moslimwereld zich bevindt in een grote chaos. In landen waar er geen oorlog heerst is de dreiging er wel. Vanuit de USA wordt een bepaald beleid gehanteerd dat alleen maar bijdraagt aan de chaos. De moslimwereld is in ‘turmoil’. De Verenigde Naties heeft allang de kracht verloren om deze chaos aan te pakken. Er zijn gevallen van genocide zoals in Myanmar, waar de VN nog steeds niet de schuldigen heeft vervolgd.
