Onze minister van Justitie en Politie reageert populistisch en irrationeel als het gaat om de bescherming van kinderen. Dat de ogen van de minister nu pas open gaan, op deze leeftijd, geeft aan dat ze al die tijd als advocaat ongevoelig was voor deze materie. Schreeuwen dat we mensen moeten castreren, brengt de welbekende Moesje niet naar Parijs. Het is wel een uitspraak die als muziek in de oren zal gaan klinken, maar verder is er niks mee te doen. De minister is belast met de zorg voor de strafwetgeving en de strafvordering. Laat de minister concrete artikelen in de betreffende wetboeken opnemen die binnen de rechtstaat omgaan met deze problemen. Het misbruik van kinderen is ettelijke keren en al jaren door ons aangekaart in opiniestukken en in andere krantenartikelen. Ook deze minister is niet zover om fundamenteel de zaak aan te pakken, maar wil castreren als het kwaad al is geschied. Waarom komt kindermishandeling en kindermisbruik voor in Suriname? Het heeft te maken met de seksuele aspecten van cultuur in Suriname, waarnaar de minister niet zal kijken. Er wordt teveel seksueel geweld via main stream populaire creoolse muziek overgoten over onze kinderen. Bands, radiostations, dj’s, leerkrachten en ouderen en ook beleidsmakers zijn schuldig daaraan. Met seksuele muziek worden de grenzen van het toelaatbare verschoven, bij zowel kinderen die potentiele slachtoffers en daders kunnen zijn en bij ouderen die potentiele daders kunnen zijn. Hoe meer platte seksuele handelingen een plaats krijgen in de main stream muziek en ministers, de politieke top en leerkrachten erop dansen, hoe meer kinderen ontvankelijk worden voor seksuele activiteiten, terwijl kinderen daarvoor geestelijk en lichamelijk niet gereed en bestemd zijn. In de creoolse main stream muziek is er teveel plaats gegeven voor seksuele handelingen tussen mannen en vrouwen. We verwijzen naar bijvoorbeeld kaboela in de vorm zoals het populair bedreven en beleefd wordt. Moeten we onze kinderen bloot stellen aan deze vormen van muziek en feesten? De minister moet paal en perk stellen aan muziek die beluisterd wordt door kinderen, ook volksmuziek. Ouderen lachen alsof het onschuldig is, maar seksuele bewegingen en handelingen ‘met kleren aan’ zullen, indien ze eraan blootgesteld worden, het verschil minimaliseren tussen de participanten: volwassenen en kinderen. Laat de minister daarnaar kijken. Ook in de Marrongemeenschappen doet zich een soortgelijk probleem voor, vooral in de gebieden die gekarakteriseerd worden door de urbanisatie. Ook in voormalig agrarische gemeenschappen vindt verraad tegen kinderen plaats door degenen op wie kinderen zwaar steunen zoals pleegvaders, stiefvaders, ooms en grootvaders. Kinderen worden getypeerd als waardeloos als ze eenmaal seksueel geweld hebben ondergaan of deel zijn geweest van seksuele handelingen, al dan niet met dwang of geweld. Volwassenen gaan er dan van uit dat vanaf dat moment men lusten kan botvieren op deze kinderen. Na het ene misbruik volgt het andere. Zowel in het geval van door cultuur gefaciliteerd seksueel geweld als in het geval van het afstoten van kinderen, ontwikkelen kinderen, als onderdeel van hun survival, een bepaald voorkeur of houding tegenover de seksuele handelingen die ze ondergaan. Er zijn kinderen die zelfs van de pijn die ze ondergaan kunnen gaan ‘houden’. Dat is onderdeel van de geestelijke mishandeling die ze ondergaan en na therapie zullen deze kinderen ontdekken dat ze enorm hebben geleden en hun lijden hebben omarmd, omdat er geen bescherming is geweest. Het valt in de voormalige agrarische gemeenschappen op dat geestelijken hoog in aanzien zijn bij de groepsleden, maar met veel moeite zich inlaten in aangelegenheden betreffende kindermisbruik. Er zijn gevallen bekend waar kindermisbruik is voorgelegd aan de politie en aan de hoofdgeestelijke leider van een religieuze vereniging, maar dat geen van ze iets heeft ondernomen. Geestelijken krijgen van Binnenlandse Zaken een maandelijkse vergoeding, maar wij zijn van oordeel dat geestelijken die met hun volgelingen niet kunnen praten en geen consequenties kunnen verbinden aan seksueel misbruik van kinderen, niet in aanmerking kunnen komen voor deze vergoeding van de regering. De geestelijken moeten elke maand van hun activiteiten een verslag indienen, waarin te lezen moet zijn hoe ze hun heilige boeken hebben gebruikt om burgerlijk gedrag te beïnvloeden. We denken naast kindermishandeling en –misbruik, ook aan huiselijk geweld in bredere zin, alcohol- en drugsmisbruik, verkeerscriminaliteit, corruptie en milieuvervuiling. We complimenteren Juspol en de minister met de meldpunten die ze landelijk wil openen, maar het zou goed zijn als andere ketenpartners zoals Sozavo en Biza ook een rol krijgen in de meldpunten. De minister moet rationeel de zaal benaderen en niet doen alsof ze nu verrast wordt, anders heeft ze een eenzijdige ontwikkeling doorgemaakt en heeft ze de ettelijke VN- en USA-rapporten die al meer dan tien jaar worden gepubliceerd niet gelezen. Dat geldt ook voor andere toppers zoals de DNA-voorzitter. Deze mensen hebben zware onderwerpen onder de mat geveegd en reageren geschokt wanneer personen de zaken naar voren brengen. We herhalen weer eens voor de zoveelste keer: jonge kinderen worden in Suriname door hun ouders en anderen geprostitueerd. Dat gebeurt in het stedelijk gebied en het binnenland. En nog een keer minister: de USA State Department rapporten praten over ‘local official complicity’. Dat wil zeggen dat de hoge politiemensen, mannen en vrouwen, vlak onder uw neus dollars verdienen en verraad plegen tegen de Surinaamse kinderen, over castratie gesproken.
