De Stichting Bosbeheer en Bostoezicht (SBB) heeft de potentie om per jaar tussen de SRD 60 miljoen en SRD 85 miljoen voor de staat te innen. De organisatie is echter een stichting, die valt onder het ministerie van Regionale Ordening, Grond en Bosbeheer (RGB). Het is geen autoriteit die een eigen budget heeft. Alle inkomsten van SBB worden gestort in de staatskas. De staat subsidieert SBB. De werknemers zijn zich hiervan bewust. En daarom wenst de vakbond met de directie rond de tafel te zitten. “Wij willen kijken naar de mogelijkheden. Dat is wel iets dat tot stand komt door twee partijen”, stelt Lloyd Read, voorzitter van de bond bij SBB.
Status-quo
De status-quo was tot gisteren nog hetzelfde. De werknemers waren gisteren nog in actie. De werknemers stellen zich op het standpunt dat partijen om de tafel moeten voor de afronding van de collectieve arbeidsovereenkomst. “De directie houdt zich op het standpunt dat de bond antwoord moet geven op een voorstel van hun, dat wij reeds gegeven hebben”, zegt Read. Er spelen twee issues bij de staking van de SBB-werknemers.
Zij wensen een loonsverhoging tegemoet te zien, maar wensen ook hun salarissen die in US$ geïndexeerd zijn, naar de geldende dagkoers op te krikken. “Je kunt er niet schouderophalend aan voorbij gaan. Er is een overeenkomst. Kom rond de tafel. Laten wij samen kijken hoe wij dit oplossen. Wij zouden van de directie een presentatie hebben gehad. Wij worden echter overvallen met een procentuele verhoging als voorstel. Echter, als je over het ander deel (het koersverschil) niets rept, dan gaan wij ervan uit dat zaken worden uitgevoerd zoals vervat in het contract. Dat is onze reactie aan de directie geweest. Maar de directie wacht nog op een reactie van ons? Kom ons nu uitleggen wat je met het ander deel doet”, vertelt Read.
“Laten wij zo snel als mogelijk de gesprekken opstarten, om te komen tot een gemeenschappelijk ding. De mogelijkheden van SBB en de wensen van de werknemers moeten worden besproken. De werknemers blijven in actie tot wij om de tafel gaan zitten. Als de directie een provocerende houding aanneemt, een houding van confrontatie, en mensen buiten opsluit, kom je geen stap dichterbij”, meent de vakbondsvoorman. Read stelt dat de directie denkt middels intimidatie en confrontatie de bond op haar knieën te kunnen krijgen. “Dat gaat zo niet. Hoe groot het probleem ook is, om de tafel komt men tot een oplossing. Pas nadat er een heleboel schade is aangericht, beseffen wij dat er een tafel is”, zegt de bondsvoorman.
Waarom salarissen in US$?
Deze vraag werd ook vaker gesteld door critici. Read benadrukt dat dit de situatie is die hij heeft aangetroffen bij zijn aantreden als bondsvoorzitter. Contracten worden aangegaan in US$ en uitbetaald in SRD. Read gaat niet in op waarom de contracten zo zijn opgemaakt. Hij laat dat voor rekening van de voorgangers. “Ik moet ervoor zorgen dat wanneer een contract is aangegaan, dat wordt uitgevoerd. Je kunt bij de onderhandeling echter afspraken maken voor nu en voor de toekomst. Wij moeten echter om de tafel gaan. Onderhandelen is overleggen, en niet opleggen. Men vraagt, waarom verdienen zij zoveel? Ik vraag, waarom verdienen zij zo weinig? Wij proberen iedereen en alles omlaag te halen en aan te passen aan de manier van hoe men zaken aanpakt in het land, terwijl wij niet de boosdoeners zijn. Het is niet juist om anderen die een gevecht aangaan tegen verdere verarming, omlaag te trekken zodat zij verder verarmd worden. Zo worden wij met z’n allen arm. Het moet ook de drang zijn van mensen om een stukje strijdbaarheid te demonstreren. Je moet niet verder verarmen en anderen daarin meeslepen. De samenleving verdient weinig. De samenleving verarmt. Ik probeer, tenminste voor de bonden die onder mijn hoede opereren, op zijn minst de waarde vast te houden”, aldus Read.
Kavish Ganesh
