De misère die het land momenteel wordt aangedaan, is niet alleen ontstaan door een gebrek aan visie en daadkracht van de autoriteiten, maar vooral door de gebrekkige wetgeving. “De corruptie is diepgeworteld binnen de trias politica (scheiding der machten). Het leidt zelfs naar een mono politica. En dit creëert een vreselijke belangenverstrengeling, waardoor de uitvoeringscapaciteit van de overheid kleiner wordt. Als dit vraagstuk niet legaal wordt opgelost, heeft het geen zin om steeds een ander regering te plaatsen. Zij gaan namelijk dezelfde handelingen verrichten, simpelweg omdat zij niet onafhankelijk kunnen regeren. De basis collectieve voorzieningen (onder andere AOV, pensioen, zorgverzekering) zijn mensenrechten en geen gunsten. In het beleid tussen coalitie en oppositie heeft de oppositie altijd gesteld hoe deze voorzieningen te betalen. Dit geeft aan dat zij zelf geen inzicht hebben.” Dit zegt Roy Bhikharie, voorzitter van de Progressief Verheffende Partij (PVP) tevens psycholoog, in gesprek met Dagblad Suriname.
De Nationale Assemblee (DNA) is volgens Bhikharie geen onafhankelijke instelling, omdat de leden simultaan meerdere banen mogen beoefenen, terwijl er in principe geen sprake moet zijn van concurrentie vanuit de overheid met de private sector. “Als je tegelijkertijd andere functies mag hebben, zal je de belangen van die andere functies ook moeten dienen. Noch de oppositie noch de coalitie kan hierdoor de controlerende, corrigerende en wetgevende taken naar behoren uitvoeren. Daarom moet het verboden worden om nevenactiviteiten eropna te houden. Bovendien is het de president die alles bepaalt.”
Bhikharie merkt op dat ondanks de Rekenkamer van Suriname belast is met de rechtmatigheids- en doelmatigheidstoets van de overheidsbestedingen, Suriname in een diep economisch dal terecht is gekomen. De toezichthoudende organen van de overheid zijn steeds aan het vervagen. “Daarom moeten er wetten gemaakt worden om de Rekenkamer te versterken met opsporingsbevoegdheden, zodat zij het werk conform de wet kunnen doen.”
Om de inkomstenpositie van de staat te vergoten, is het van belang om het klein- en middenkader dat tevens de grootste bron van werkgelegenheid vormt, te accommoderen. “Deze groep wordt stiefmoederlijk behandeld; zij krijgen geen faciliteiten van de overheid.” De regering moet samen met de vertegenwoordigers van het bedrijfsleven om de tafel zitten om de knelpunten alsook de oplossingsmodellen te bespreken. De faciliterende rol van de overheid is namelijk essentieel om de economie op te krikken.
KSR
