Het is verleden tijd. Het is reeds vergeten. Mede daarom wordt het hier voor een moment in het licht gesteld. Erzijn beroepen in de wereld die betrouwbaarheid zonder meer als conditiestellen. Denk maar aan de verpleegkundige, de medicus, de piloot, maar ook de rechter en politiewerker die ordehandhavers en soms ook opvoedersen begeleiders zijn in de taakvervulling. En wat kan het toch verkeerd lopen in de werkelijkheidder dingen. Waar anders zo voor de hand liggend dan in het land van de politiek? De voorzitter van de Vooruitstrevende Hervormingspartij(VHP) doet de duidelijke toezegging dat zijn fractie in het parlement de volledige ondersteuning zal bieden aan het verkiezen van de president en vicepresident. Reeds daarvoor had één der partijprominenten, nu ook nieuwbakken lid van het parlement en medicus van beroep, de manmoedige opmerking gemaakt dat de verkiezing van het staatshoofd niet in de VVV, doch in de Nationale Assemblee zou moeten plaatsvinden. Een verrassende uitspraak van een nieuweling die bij de gemeenschap overkwam als zelfverzekerd. Hoe ontluisterend was het vervolgproces toch, waarbij deze jonggeboren politicus op het kritieke moment overstag ging en samen met enkele van zijn collega’s ervoor koos de presentielijst wel te tekenen en zich daarna in groepsverband te begeven naar het domein derweglopers.De betrokkenheid bij dit afkeurenswaardig gedrag van een andere nieuwkomer en gewezen politiecommissaris leverde naderhand de opmerking op van betrokkene dat door haar lijfelijke afwezigheid de gekozen president een signaal was gegeven. Een derde scheefganger op dat moment was de nieuweling uit het Nickeriedistrict die als gehoorzame politieke jongeling ook op deze goedkope wijze zijn debuut maakte. Het trio was vergezeld van de spraakwaterval uit het district Saramacca, die als geroutineerde kracht op het gebied van ondermijning van het parlement klaarblijkelijk de wegwijzer was. Ook van de zijde van de Nationale Partij Suriname was de afwezigheid van een ‘nieuwe aanwinst’ merkbaar. Met deze gedragslijn was dan ook gelijk de trend gezet voor herhaling van politiek wangedrag periode 2015-2020.
Ongeloofwaardige partijvoorzitters?
Wij kunnen ons niet herinneren dat de toenmalige presidentskandidaat een smeekbede gericht had tot opposanten in het parlement ter ondersteuning van zijn verkiezing.Wel valt te herinneren dat zowel de VHP-als de NPS-voorzitter naderhand spontaan hebben aangegeven dat zij een constructieve houding, ook bij de presidentsverkiezing, ten toon zouden spreiden. Was het getoonde gedrag van de weglopersdes ondanks vooraf toch geprogrammeerd? Waren de partijtijleiders vooraf op de hoogte van deze actie? Dat moet stellig het geval zijn geweest. Het scenario was kennelijk ook hun concept. Hun zwijgzaamheid achteraf sprak immers boekdelen. De actie van de betrokken scheeflopers is zeer waarschijnlijk tevens de aankondiging van wat straks wederom zal volgen in de vergaderzaal. Een andere opmerking is deze: in de beroepenwereld zijn er gebieden die niet toestaan dat daarop actief zijnde beroepsbeoefenaren onethisch gedrag vertonen. Emotionele stabiliteit, ook van de beroepsbeoefenaar, is het vermogen om zelfs onder druk der omstandigheden van het moment of wat volgen zal evenwichtig te blijven. Iemand met emotionele stabiliteit blijft zijn of haar emoties de baas en is rotsvast in zijn overtuigingen of voornemens. Evenwicht en zelfbeheersing horen bij emotionele stabiliteit. En mogen wij van assembleeleden en regeringsautoriteiten als ambtsdragers niet verwachten dat zij emotionele stabiliteit uitstralen? Welke indrukken hebben de recentelijk gekozen nieuwelingen achtergelaten bij de samenleving door hun eerste wegloopoperatie? Mogen wij ook ervan uitgaan dat zowel een medicus als gewezen hoge politiefunctionaris beseffen dat de beroepstrots en beroepseer die aan dezemaatschappelijke posities verbonden zijn overal, ook na hun periode als actief dienenden, worden meegedragen? Of zijn er toch wel momenten of omstandigheden die het toestaandat beroepscodes tijdelijk worden opgeschort? Interessant is ook het ‘gegeven signaal’ naar de president. Een signaal waarover? Over het eigen onbetamelijk gedrag tijdens een plechtig moment in ons land? Voor de hier besproken actievoerders gaarne deze boodschap: ‘ons getoonde gedrag in het openbaar is in de eerste plaats de verklikker van onze gevoelens van eigenwaarde en zelfachting. De vraag naar de mogelijke signalen daarvan naar anderentoe komt daarna’. Het tekenen van de presentielijst op de dag van de presidentsverkiezing en vervolgens de plaat poetsen was onbehoorlijk gedrag van de onlangs gekozen volksvertegenwoordigers. Hun gedrag op dinsdag 14 juli staat genoteerd. Ook van de leden waarvan anders verwacht had mogen worden.
Stanley Westerborg
([email protected])
