De bond van de EBS zet de regering van Suriname op een heel moeilijk moment onder druk. De bond zet de regering onder druk op een moment waarop ze zwak, gefrustreerd en kwetsbaar is door een zwakte die haar heeft getroffen. En die zwakte is een monetaire zwakte. De bond van de EBS drukt de regering van Suriname in een hoek om een principieel ding. Het is dan niet onvoorstelbaar dat de regering een punt zal bereiken dat ze zich niet meer onder druk zal willen laten zetten, dat ze de mes op haar keel zal wegslaan. Onder deze omstandigheden kan de regering onconventionele maatregelen gaan toepassen om uit de wurggreep te komen. Het standpunt van de bond komt kleinzerig over. De doelen die de staking van de EBS heeft, zijn niet te realiseren. De EBS vraagt om een loonsverhoging in een situatie waar de gemeenschap juist zegt dat de EBS moet inleveren. De lonen bij de EBS liggen hoog. Wat een schoonmaakster bij de EBS verdient, is het salaris van een academicus bij de overheid. Daarmee is veel gezegd. Door de EBS is veel geld verspild. Er zijn belachelijke voorzieningen voor de EBS-werknemers waarvoor de gemeenschap heeft opgedraaid en nog steeds betaalt. Een van die belachelijke voorzieningen is de 3000 kWh vrij elektriciteit. Dat is gelijk aan de stroomrekening/het verbruik voor 8 – 10 gemiddelde huishoudens. De werknemers hebben deze mogelijkheden uitgebuit door het stroomverbruik op te schroeven. Het geschil bij de EBS draait om een principiële zaak. De bond eist dat wat in een principeakkoord is overeengekomen, ook definitief wordt overeengekomen en uitgevoerd. Inmiddels is het voor de bond duidelijk dat aan de toestemming die door de onderhandelaars aan de bond is gegeven, een gebrek kleeft. Het besluit is niet weloverwogen genomen en niet goed afgestemd met de autoriteiten die de dienst uitmaken. Onder deze omstandigheden moet het moeilijk zijn voor de bond om 1 op 1 het principeakkoord af te dwingen. We zeiden in het prille begin dat een loonsverhoging van SRD 500 voor een bedrijf dat zwaar verspild en ook nog gestoeid heeft en een hoog salarisniveau heeft, te zwaar gegrepen was. Dat zeiden we onder meer, omdat er beroepsgroepen en bedrijven zijn onder het beheer van de staat die veel minder verdienen en veel minder voorzieningen hebben en niet hebben gestoeid met staatsmiddelen. Wanneer de bond van de EBS staakt, dan moet deze bond in zijn achterhoofd wel houden dat er dit jaar een luide roep is geweest voor reorganisatie van het bedrijf. De elektriciteitswet die door deze regering is aangenomen, geeft de contouren aan van de reorganisatie die in het bedrijf moet plaatsvinden. De vele corruptieschandalen waarin het bedrijf betrokken is geweest hebben de roep naar een reorganisatie sterker gemaakt. De EBS is geen populair bedrijf, vooral met de wijze waarop het afkomt op de burgerij met tarieven die betaald moeten worden om de cao van het bedrijf (lees: de hoge lonen en de voorzieningen) in stand te houden. Nu blijkt dat ook een log personeelsbestand in stand wordt gehouden. Immers, hoe is het anders te verklaren dat de bond van een bedrijf samen met de leden in een heuse staking is en de stroomvoorziening normaal doorgaat. Alhoewel de dienstverlening niet volledig mag zijn, wordt de basisstroomvoorziening wel gegarandeerd. Dat betekent dus dat de EBS in principe met minder man de bedrijfsvoering kan starten. De elektriciteitswet kapt plat uitgedrukt de EBS in twee bedrijven met hun aparte core business. Met die scheiding kan de gezondmaking van het bedrijf worden doorgevoerd. Voor elke bond is het in tijden van economische malaise belangrijk om na te gaan waar ze in lonenland staan. De EBS staat samen met Staatsolie en wellicht ook de Telesur aan top. Het verschil met andere bedrijven en andere groepen loontrekkers is enorm. De bond mag een streven hebben om steeds voor te zijn in lonenland, maar het is niet gezond om in deze tijden waar de andere groepen stilstaan, de voorsprong op te bouwen. De SRD 500 is een derde deel van het gemiddelde salaris in Suriname. Voor de EBS-bond had nu de strategie moeten zijn dat ze andere loonbewegingen afwacht en dan reageert om zijn voorsprong te behouden. Met een lange staking die geen effect heeft, heeft men de oproep voor gezondmaking versterkt en zelf het bewijs helpen aanleveren dat de zaak ongezond log is bij het bedrijf. De leden van de bond als het ware zelf een deel van het personeel overbodig verklaard. De vraag rijst nu welke onconventionele middelen de in de hoek gedrukte staat zal aanwenden om het getij te keren. Als we kijken naar de reactie van de vp, dan denkt hij in termen van sanering en afvloeiingen. Er is door enkele bonden gezegd dat de regering ruzie zoekt met de vakbonden. Maar als we de archieven eropna slaan dat lijkt juist omgekeerde. Het zijn juist de bonden die al geruime tijd op oorlogspad zijn. De bonden moeten duidelijk zijn en aangeven of de punten in het akkoord redelijkerwijs en economisch verantwoord uit te voeren zijn. Botweg afdwingen van het principeakkoord is niet rationeel, omdat de bezwaargronden voor het afwijzen daarvan door de regering genoegzaam bekend zijn.
