Eén van de grote discussiepunten tijdens de zesde openbare vergadering van de Zorgraad op zaterdag jongstleden was de afwijzingen van de aanvragen door de Stichting Staatsziekenfonds (SZF). Hierbij maakte één van de aanwezigen de volgende opmerking. “Een vrouw die moet bevallen, krijgt complicaties. Het kindje moet opgenomen worden in een couveuse en dient ook verzekerd te worden. De moeder stapt naar SZF en krijgt van hun te horen dat het kind verzekerd moet zijn bij de Surinaamse Vereniging van Assurantie Maatschappijen (Survam), waar de moeder verzekerd is. Hoe kan dat als de minister van Binnenlandse Zaken gezegd heeft dat alle kinderen bij SZF verzekerd moeten zijn via Bazo? En SZF wijst dagelijks mensen af. Men staat niet te springen om naar een particuliere verzekeraar te gaan.”
“Bazo niet afwentelen op overheid”
Jolanda Pronk, hoofd van de Juridische Dienst bij SZF, gaf een antwoord op de bovenstaande vraag, waar menigeen geen genoegen mee heeft genomen. “Toen wij in 2016 de Bazo-groep hebben gekregen, was er enkele maanden erna nadere criteria aan ons verstrekt. Gaat het om alle kinderen ongeacht of de moeder bij een bedrijf werkt of juist bij de overheid? Over de groep van de landsdienaren wordt er niet gerept. Deze groep is namelijk al lang bij SZF. Vaak genoeg krijg je de indruk dat men eraan voorbijgaat dat ook voor 2014 er reeds iets was.” Pronk benadrukt dat de selectiecriteria op deze manier zijn ontstaan. Het uitgangspunt daarbij is dat zij die in staat zijn om de kosten zelf te dragen, dat in het vervolg zelf moeten doen. “De Bazo werkt niet a-priori op de verzekering van de kinderen; het moet dus niet afgewenteld worden op de overheid. Als je weet dat je binnenkort moeder wordt, moet je de voorzieningen treffen voor de verzorging van dat kind en wel in de ruimste zin des woords.” Pronk beklemtoonde dat het eveneens geen verplichting is om bij SZF verzekerd te zijn. Zij deelde mee dat een ieder die daadwerkelijk financieel niet sterk staat, geaccommodeerd wordt door SZF. “Er kan hier en daar een fout zijn, maar we hebben mensen die het niet kunnen betalen niet weggestuurd.” Aansluitend op de reactie van Pronk werd de opmerking gemaakt dat velen wel een baan hebben, maar dat de salarissen niet toereikend zijn om de zorgverzekering voor de kinderen te betalen.
Minister Pengel bevestigt geen herziening van Bazo-wet
Robert Ameerali, gewezen vicepresident (vp), bracht in herinnering dat de regering zelf bepaald had dat zij voor alle Surinamers tussen 0 en 16 jaar en 60-plussers de premie zou betalen. “In artikel 7 lid 3 van de Wet Nationale Basiszorgverzekering staat dat de regering bepaalt voor wie zij betaalt. Dus als de regering dit besluit in 2013 heeft genomen, welke tevens herbevestigd is in 2015, dient de minister aan te geven of dit herzien is of niet.” Naar zeggen van Ameerali heeft het geen nut om SZF als de “zwarte piet” aan te merken, aangezien zij slechts de besluiten van de regering dient uit te voeren. Hij deelde eveneens mee dat er in oktober 2013 besloten was dat vrouwen gedurende de zwangerschap in aanmerking konden komen voor een ziektenkostenkaart. “Toen werd het onderscheid niet gemaakt of de moeder wel of niet werkt.” De Bazo-wet is bovendien niet overnight tot stand gekomen. “In 2012 zijn er hierover besprekingen geweest en zijn er trainingen verzorgd.” Minister Pengel eindigde deze discussie met de woorden dat de regeling voor kinderen tussen 0 en 16 jaar en 60-plussers nog steeds gehandhaafd wordt en dat het niet herzien is. “De afspraken zijn niet gewijzigd. De staat zorgt voor de mensen die de zorg nodig hebben. In het Kinderrechtenverdrag staat niet wie de premie wel of niet moet betalen; de kinderen moeten verzekerd worden.”
KSR
