“Er ontbreken heel wat instituten die ons zouden moeten ondersteunen om te zijn waar wij willen zijn”, stelt Prahlad Sewdien, voorzitter van de Federatie van Surinaamse Agrariërs (FSA).
Een van de belangrijkste instituten die de agrariërs missen, is kredietverlening. Rentes bij de commerciële banken gaan vanwege de lastige risicoperiode waar Suriname op dit moment in zit, met de dag omhoog. Commerciële banken hebben begrijpelijkerwijs ook minder vertrouwen in de terugbetaalcapaciteit van agrariërs, waardoor de agrariërs heel moeilijk aan krediet kunnen komen. De commerciële banken hanteren gemakkelijk een rente tussen de 17% en de 20%.
“Wij weten dat in de agrarische sector ons rendabiliteit niet hoger is dan 20%. Als je nu 20% aan de bank moet betalen, dan heb je natuurlijk als agrariër een probleem”, stelt Sewdien.
De Landbouwbank was indertijd opgezet om de sector te ondersteunen. De Landbouwbank werd door de jaren heen een normale commerciële bankinstelling. Daarna kwam het Agrarisch Kredietfonds, dat een redelijk rente van 6.75% hanteerde. Op dit moment weten de agrariërs niet waar het Agrarisch Kredietfonds precies hangt (bij de Landbouwbank, het Volkskrediet Bank of de Surinaamse Postspaarbank). Indertijd werd de Landbouwbank aangewezen om het AKF te beheren. Toen de samenwerking tussen de Landouwbank en de Volkskredietbank(VCB) werd beklonken, werd het AKF overgeheveld naar de VCB. Uit verschillende hoeken werd vernomen dat het fonds in plaats van tegoeden, schulden had opgebouwd. In dit kader wenste minister Soeresh Algoe van Landbouw, Veeteelt en Visserij een Clad-onderzoek bij het fonds. Daar is er al geruime tijd niets meer over gezegd. Feit is dat de agrariër nog steeds zit met een groot probleem qua financiën. “Nu volgt het moment dat wij per subsector diepgaand van gedachten wisselen over waar wij precies willen zijn over ruim 5 jaren”, stelt Sewdien, aangevende dat er zwaar moet worden nagedacht over de financiering binnen de agrarische sector.
Landbouweconoom Winston Caldeira gaf vorig jaar tijdens een presentatie bij de FSA aan dat er wat heil kon worden gezocht in supervised credit om de agrariërs uit hun nood te helpen.
Hij stelde dit in de periode waarin de overheid strak in onderhandeling was met de Islamitische Ontwikkelingsbank voor een nieuwe lening. In dit kader vond hij het interessant om te kijken in de keuken van deze bank om haar succesverhalen in Suriname te implementeren. De looptijd van kredieten moet volgens Caldeira veel langer zijn dan op dit moment het geval is. De rente op de leenposten moet lager zijn. Tevens moet er meer begeleiding komen voor de agrariërs waar er ook direct wordt ingespeeld op het beginsel van transparantie. Bij Islamic Banking speelt begeleiding zonder meer een grote rol. De financier stelt het geld ter beschikking, maar geeft het nooit op een rekening. De financier zal bijvoorbeeld de tractor betalen, hij betaalt de combine en hij betaalt de waterpomp. De landbouwer en de overheid zullen het geld niet zien. Het gaat erom dat bedrijven op een veel efficiëntere wijze aan kredieten kunnen komen om de nodige productie te halen. Er wordt ook een vinger op de pols gehouden om het falen van de agrariër te voorkomen. Dit model zou bij elk verstrekt krediet kunnen worden gehanteerd. De overheid dient er uiteindelijk voor zorg te dragen dat er een speciale allocatie komt voor agrarische kredieten.
Kavish Ganesh
