In de afgelopen 8 jaren heb ik reeds vijf maal een artikel ingezonden naar de pers met steeds dezelfde kop: “De Afobakaweg als vallei des doods”. Dit is artikel nummer 6. De artikelen verschenen meestal kort na een aantal fatale ongevallen op de weg, of na waarneming van gevaarlijk geworden trajecten op de weg. Tijdens de lange periode van asfaltering van aparte delen van de Afobakaweg heb ik vaker gewezen op de mogelijkheid van harder, tot zeer hard rijden van onverantwoordelijke chauffeurs, en op de gevaren van enkele zones, waarin het landschap al rijdend snel veranderde, en men daardoor zijn of haar rijgedrag zou moeten aanpassen. Ik gaf een artikel de kop: “ Mast 1, mofoyari, takru sani of onzorgvuldigheid?”. Er gebeurden aan het eind van 2016 opvallend veel ongelukken aan het begin van de Afobakaweg, bij Paranam, nabij Mast 1. De weg heeft in totaal 155 masten, met de laatste bij Afobaka. In december 2016 zijn er drie ongevallen geweest aan het begin van de weg en wel bij Mast 11, bij Mast 5 en weer bij Mast 1. De politie heeft in 2009 na een oproep van mij en na de dood van een moeder en kind bij Mast 1 via officier Stirling maatregelen genomen om de veiligheid in de beruchte scherpe bocht van Mast 1 te vergroten. Er werden speciale verkeersborden geplaatst, alsook ribbels, spiegels, extra belijning, drempels en ook een vangrail. Het aantal slachtoffers liep daarna sterk terug. Alsnog hulde en dank aan de betrokken officier en haar ploeg. In 2015 werd de vangrail door een onbekend groot voertuig aangereden en naar beneden gedrukt, waardoor men weer over de rail kon gaan. De rail is daarna niet meer op de originele hoogte geplaatst. Volgens de pers is er een rijder op 1 januari 2017 over de verlaagde vangrail gereden, en werd mijn beeld uit 2009 voor nachtelijke rijders weer actueel. Het gaat in deze om het volgende.
De Afobakaweg is volgens de officiële ‘kilometering’ ongeveer 103 km lang, gemeten vanaf het Monument van de Gevallenen in Paramaribo naar de stuwdam van Afobaka. Voor vele in Suriname geboren personen, dus ook voor lokale Nickeriaanse schoenmakers en Saramaccaanse semi-academici uit Saramacca en uit Nederland, begint de Afobakaweg pas bij Paranam, bij kilometer 30. De indeling is ontstaan, omdat de weg Paramaribo- Paranam reeds meer dan 50 jaren is geasfalteerd, terwijl de laterietweg van Paranam naar Afobaka minder dan 10 jaren als geheel is geasfalteerd. Paranam en La Vigilantia bij de Para Doorsteek waren en blijven belangrijke knooppunten voor de weg, vanwege de activiteiten van Suralco, en destijds vanwege de “laatste winkel en de laatste warung” op weg naar het achterland naar Mast 155. Als een rijder vanuit Afobaka naar Paranam rijdt, ziet hij in de avond en in de nachtelijke uren weinig verlichting aan de weg vanaf mast 150 tot Mast 12. Als hij nabij mast nr 8 om de bocht komt, ziet hij plotseling een zee van licht van Suralco installaties, die ook nu bij stilstand verlicht zijn. Hij rijdt naar het licht en hoeft als hij vermoeid is, niet te zien dat de weg niet gaat tot het licht, maar enkele honderden meters er voor een scherpe bocht van bijna 90 graden naar rechts maakt. Als hij in slaap gevallen is, heeft hij niet door dat hij over de reeds eerder platgereden vangrails rijdt, en wordt pas wakker als de auto over de kop begint te gaan, of reeds over de kop gegaan is. Hij wordt als eerste wakker en kan met reflexen soms nog het ergste voor zichzelf voorkomen. Voor zijn slapende passagiers zijn de kansen kleiner, omdat zij niet kunnen reageren op naderend gevaar en onheil. Ik heb passagiers gehad die na bijna 140 masten in de duisternis meegereden te hebben bij het zien van het licht van Suralco van blijdschap in tranen uitbarstten. Ik wist wel dat er nog een Mast 1 aankwam. Ik hoop dat de overheid de vanaf 2012 van concessionarissen terug genomen zones van 100 meters breedte langs de weg, zoals beloofd inzet voor de wegverbreding en het aanpassen van bochten, en niet toestaat dat grondspeculanten in NDP- kleding en NDP-petten deze zones innemen.
De scherpe bocht tussen de masten met nummer 1, nummer 1A en 2 heeft reeds genoeg mensenlevens opgeëist. Daarom doe ik weer een beroep op organisaties om de bocht volgens een regelgeving te voorzien van een groot reclamebord of een waarschuwingsbord, dat direct langs de weg geplaatst, de Suralco lichten afschermt, en zelf ook verlicht wordt. Ook moet het mogelijk zijn om de weg te verleggen, zodat de bocht van bijna 90 graden teruggebracht wordt tot ongeveer 30 graden, waardoor de weg niet meer rechtdoor gaat naar het “licht van Suralco”, maar na een flauwe bocht gewoon naar Paranam. De slachtoffers in de laatste weken van december 2016 en begin januari 2017 zullen niet voor niets gestorven zijn, indien wij als achterblijvers leren uit deze ongevallen, en de situatie tussen Mast 1 en Mast 8 aanpassen, om verdere ongevallen te voorkomen of te beperken. Wij zullen deze Surinamers postuum voor deze dure lessen moeten bedanken. Moge het hen gegeven zijn in vrede te rusten.
Drs. E. G. Monsels
