Gisteren was het twee jaar geleden dat Surinamers naar de stembus gingen. Het resultaat van de verkiezingen was dat de regeringspartij genoeg zetels vergaarde om de regering te vormen. De partij Abop, die bij de vorige regeerperiode erbij was in de regeercoalitie, werd nu genegeerd. Exponenten van deze partij zouden te fel hebben uitgehaald naar de voorzitter van de NDP, de president en de regering van 2010-2015. De Abop had zich opgesteld om zich aan te sluiten bij elke regeercoalitie die zou worden gevormd. De NDP negeerde de partij, waardoor men noodgedwongen was zich aan te sluiten bij de oppositie. Ook de PL werd als ongewenst verklaard en ook deze partij moest noodgedwongen naar de oppositie. Er leek een politieke huwelijk in de maak te zijn tussen de VHP en de NDP in 2015, maar de massa verzette zich tegen dit samenkomen. De achterban was persoonlijk gekant tegen de VHP-voorzitter en ook enkele DNA-leden die veel kritiek in DNA hadden gehad op de president. De partijtop moest zwichten voor de druk van de massa. De verkiezingswinst van 2015 was voor een belangrijk deel te verklaren door de incorrecte informatie die DNA-leden aan het volk gaven over de staatshuishouding. Er waren twee lezingen over de financieel-economische situatie in Suriname tijdens de campagnes van 2015. De correcte informatie kwam van de oppositie, maar die sprak niet de juiste taal om de boodschap aan de minder geschoolde kiezers – die de doorslag hebben gegeven – te brengen. De incorrecte informatie werd wel in de correcte taal gebracht, waardoor dat bleef hangen. De waarheid werd in liederen van de regeringspartij bestempeld als te zijn een leugen. De VHP-voorzitter werd uitgemaakt voor leugenaar, achteraf bleek dat hij minder indrukwekkend de ware feiten aan het volk had gepresenteerd. Er was veel bezwaar van de samenleving dat het verkiezingsresultaat gebaseerd was op bewust gegeven verkeerde informatie van de regeringspartij. Deze informatie duidde erop dat de economie van Suriname weer in zwaar weer terecht zou komen. De buffers die bij elkaar waren gespaard, waren opgemaakt, omdat er economen bij de regeringspartij rondlopen die duidelijk aangeven dat geld oppotten een doodzonde is en dat geld lenen en niet betalen geen probleem is van de kredietnemer maar van de kredietverschaffer. Er is heel veel geld verdampt uit de staatskas door corruptie en de regering heeft het tot nu toe niet gedurfd om een anticorruptiecommissie in te stellen die een onderzoek zal doen naar corruptie, desnoods over de periode 2005-2015, om de schuldigen te berechten en via financiële recherche de rovers van de staatskas kaal te plukken. Er zijn exponenten in de regeringspartij die voor veel geld oneigenlijke bestedingen hebben veroorzaakt aan nieuw opgerichte en bevriende bedrijven. Deze situatie duurt voort, waarbij kinderen van sponsoren van de regeringspartij voor miljoenen boven de laagste inschrijving, in aanmerking komen voor het leveren van goederen en diensten. Door het verbrassen van de buffers is de economie van Suriname net een auto zonder schokkenbrekers. Zowel kapitaalkrachtige individuen als externe factoren zoals wereldmarktprijzen zijn direct voelbaar door de burger. Suriname draait al geruime tijd op hoop van zegen. Er zijn toevallige momenten waarop er minder schokken zijn en momenten met schokken. Er zijn nooit gedetailleerde cijfers gepresenteerd door onpartijdige economen over de miljoenen die verdampt zijn uit de economie. Als we kijken naar de IMF-cijfers, dan lijkt het erop dat de krimp in de Surinaamse economie haar diepste punt had in 2016. Vanaf dat jaar is er een opwaartse trend met zelfs een bescheiden groei in 2018. De afgelopen twee jaren zijn gekenmerkt door zware maatregelen waar er een grote offer is gevraagd aan de loontrekkers om in te leveren. Door de koersstijging en de devaluatie zijn alle lonen inmiddels de helft waard. Met compensaties zal de ontwaarding op kleine schaal worden ingelopen, indien de loonstijgingen niet zorgen voor prijsstijgingen. Vermeld moet wel worden dat het na zeer lange tijd is dat de ambtenaren een kleine loonsverhoging hebben ontvangen. Met de afname van de waarde van het loon, zal de armoede toenemen. Inmiddels is gebleken dat de bevolking vertrouwen in politici heeft verloren. Er is groot wantrouwen tegenover politici in de oppositie en de coalitie. In de afgelopen twee jaar is ook gebleken dat de politiek in Suriname geen antwoord heeft op de grote problemen in Suriname, waaronder de werkloosheid, het scheppen van genoeg banen door investeringen, de dekking van de munt, het grote overheidsapparaat, de versnelde vernietiging van het milieu en de oprukkende zee vanwege de zeespiegelstijging. Terwijl de aarde opwarmt en de zeespiegel onzichtbaar stijgt, is de Surinaamse regering met kinderachtige dingen bezig in plaats van de dijken te bouwen. De grote politici hebben huizen in de veilige landen en grote bankrekeningen, die zullen dus wegvliegen. De armoedzaaiers die in krottenhuizen wonen en met lege magen de politieke vlaggen zwaaien, zullen maken dat de middenklasse samen met hen letterlijk verzuipt. In de afgelopen twee jaar is duidelijk gebleken dat er binnen de gevestigde partijen er geen krachten aanwezig zijn die de grootste vijand van Suriname kunnen aanpakken. Dat is de corruptie.
