Minister Patrick Pengel van Volksgezondheid heeft donderdag alarm geslagen over een zorgwekkende kwestie die momenteel gaande is binnen de gezondheidszorg. Volgens de bewindsman is de financiële situatie van de zorg en met name de ziekenhuizen onhoudbaar, waardoor momenteel twee gezondheidsinstellingen technisch al failliet zijn. Er zijn geen liquide middelen om kwaliteit en continuïteit te waarborgen. De minister benadrukte dat naast het aspect van te weinig financiële middelen, er ook een scheve verhouding bestaat. Zo wordt in Suriname relatief te veel uitgegeven aan artsen. Het gaat om ongeveer 47% van de inkomsten die naar de medici gaat, terwijl slechts 20% besteed wordt aan ziekenhuizen. Daarnaast trekt 20% van de verzekerden 80% van de beschikbare middelen. “De situatie in de ziekenhuizen is onhoudbaar, omdat er jaren geen structurele maatregelen zijn getroffen. De problemen bestaan allang, maar werden gemaskeerd door compensatie vanuit het eigen vermogen. De ziekenhuizen hebben namelijk al jaren een steeds negatiever rendement. Er zijn nooit fundamentele maatregelen genomen om de inkomsten en kosten in lijn met elkaar te brengen. Uiteindelijk is er nu geen geld om aan de maandelijkse verplichtingen te voldoen. Dit kan alleen duurzaam opgelost worden door fundamentele aanpassingen”, aldus de minister.
Hoe gevalideerd zijn gegevens?
Assembleelid Dew Sharman (VHP) vraagt zich af of de gegevens die de bewindsman heeft gepresenteerd, gevalideerd zijn. Hij vindt het jammer dat de bewindsman geen bron kon aanwijzen. “De minister zoekt met deze presentatie sympathie bij de samenleving. Met zijn hele verhaal heeft hij geprobeerd het hele automatiseringssysteem te verkopen. Ook heeft hij geprobeerd om die One Stop Shop voor chronische ziekten als een mooi ding te presenteren”, stelt Sharman tegenover de krant. Volgens de politicus, die arts van beroep is, moet de gehele sector een heroriëntatie ondergaan waar niet de artsen het centrale punt van de zorg worden, maar juist de patiënt en de gemeenschap. “Ik heb hem niets horen zeggen over preventie en de rol van BOG. Wij moeten daarom in de eerste lijn gaan investeren, waardoor de behoefte aan de tweede lijn, de dure zorg, afneemt. Hij snapt het accent van de gezondheidszorg gewoon niet. Zijn focus ligt alleen maar op de financiering en de automatisering”, aldus Sharman. Hoewel de bewindsman erbij blijft dat er niets corruptief plaatsvindt bij het aanbestedingsproces van het Huisartseninformatiesysteem, is Sharman niet overtuigd. Tijdens de tweede ronde van het parlement zal hij meer informatie hierover vrijgeven.
Elk kwartaal SRD 45 miljoen extra nodig
Als er niets verandert, zal er volgens de bewindsman elk kwartaal een financiële injectie van SRD 45 miljoen extra nodig zijn om het operationele verlies en oplopende rentes van de ziekenhuizen te dekken. Ziekenhuizen hebben een verlies van SRD 100 tot 150 miljoen per jaar. Daarnaast zijn er ook oplopende woekerrentelasten van circa SRD 80 miljoen per jaar bij een rentepercentage van 5% per maand. Volgens Pengel kan de acute geldnood bij de ziekenhuizen worden opgelost wanneer verzekeraars betalen en de overheid bestaande schulden kwijtscheldt. Ook de automatisering van de huisartsen en ziekenhuizen/medisch specialisten, een ‘shared services center’ voor diensten als inkoop, voorraadbeheer, zorgtechnologie, facilitaire diensten en ICT zijn belangrijk. Dat geldt ook voor herstructureren van de beddencapaciteit (verdelen van de caseload), beschikbaarheidsfuncties en bijzondere verrichtingen concentreren, continuïteit van ziekenhuizen en/of afdelingen en duurzame financiering.
Alleen maar schulden gemaakt
Door een aantal oorzaken circuleert volgens de minister geen geld meer en zijn schulden gemaakt. “De overheid maakt beperkt gebruik van de fiscale ruimte. Daardoor zijn er te weinig middelen beschikbaar voor de gezondheidszorg. Door de financiële problemen bij de overheid worden de premies niet tijdig betaald en wordt slechts 22% van de begroting van het ministerie van VGZ gerealiseerd. Ook de bedrijven en burgers houden zich niet volledig aan de verzekerings- en premieplicht, waardoor er in totaliteit te weinig en minder geld dan verwacht aan de gezondheidszorg wordt uitgegeven. De verzekeraars besteden niet het totale premie-inkomen aan de zorg. Particuliere verzekeraars hebben een winstoogmerk en zijn niet verplicht om de premie volledig aan de zorg uit te geven. Om de uitgaven te beperken, worden barrières (administratieve regels) opgeworpen om betaling uit te stellen dan wel te voorkomen. Niet alle zorg wordt betaald, alleen die zorg waar de zorgverzekeraars mee akkoord gaan. De rest is voor rekening van de zorgverleners en patiënten. De zorgverleners lijden daardoor verlies, maar ook doordat er inefficiënties en verspilling voorkomen in de ziekenhuizen en in de samenwerking met, tussen en binnen ziekenhuizen. Uiteindelijk kunnen de leveranciers en parastatalen niet meer betaald worden en lopen daar de schulden op. Door de penibele financiële situatie wordt door de ziekenhuizen geen loonbelasting meer afgedragen. Ook de leveranciers en parastatalen betalen minder belasting, omdat ze het geld van de ziekenhuizen niet kunnen innen”, aldus de minister.
FR
