Er hebben zich de afgelopen dagen enkele interessante ontwikkelingen voorgedaan die toch wel enige aandacht verdienen. Ten eerste is er de ‘toevallige’ uitbesteding van de visumprocedure door de Nederlandse regering voor ook Surinamers. De visumprocedure zou al in een aantal landen zijn uitbesteed en in een aantal landen niet. De regering heeft besloten om Suriname ook aan de lijst toe te voegen waar een ‘agent’ de visumaanvragen afhandelt. De consequentie is dat wellicht aanvragen niet grondig of te voorzichtig worden beoordeeld en vaker afgewezen. Een andere consequentie is dat de aanvraag van een visum, dat met 60 euro (ongeveer 33% van de meeste netto maandinkomens in Suriname) al op een hoog niveau lag, met 25 euro (meer dan 40%) is gestegen. De Surinaamse regering heeft om de ene week indirect via haar aanhangers kritiek op de Nederlandse regering. De Nederlandse regering wordt verweten voor van alles wat fout gaat in Suriname, zelfs als het teveel regent of de zon te fel schijnt. De laatste significante maatregel was toen de Nederlandse regering toch werd gevraagd om geen ambassadeur deze kant op te sturen, nadat daags ervoor toch toestemming daarvoor was gegeven. Er werd vermoed dat de Nederlandse regering met een maatregel richting Suriname zou komen. Die maatregel heeft een aanvang genomen. De Surinaamse burger, die de Surinaamse regering heeft aangesteld en weigert af te zetten door massaal tegen de groter geworden armoede op straat te komen, wordt door de Nederlandse regering dus nu gepest. Het visum moet nu niet meer samen worden ingediend door groepen (families, echtparen etc) maar iedereen apart op verschillende tijdstippen. De Nederlandse regering heeft vanaf de onafhankelijkheid nooit echt gegeven om Suriname of het gemeend met dit land. Het maakt de Nederlanders niets uit dat Suriname een van de weinige Nederlandssprekende landen is ter wereld. Het maakt de Nederlanders ook geen sikkepit uit dat een belangrijk deel van de volwassen Surinamers bij geboorte een Nederlandse nationaliteit heeft gehad die min of meer van rechtswege in of na november 1975 veranderde in de nieuwe Surinaamse nationaliteit. Zo heeft de Nederlandse politiek aan de wieg gestaan van de vernietiging van de democratie en de schending van mensenrechten in Suriname. Het voormalig moederland heeft genoten van de misstanden in Suriname en doet dat nog steeds. De opportunisten onder de Surinamers zitten nu in het moederland en hebben subtiel de Nederlandse attitude ondersteund. België heeft getoond hoe ver racisme en haat tegen nationalisten kan gaan in de kolonie Kongo. Bij een onafhankelijkheid 10 jaar eerder zouden de Nederlanders in Suriname wellicht hetzelfde gedaan hebben als de Belgen met Patrice Lumumba hebben gedaan in Kongo. Als je allemaal ziet wat de Nederlanders aan niet-Nederlandssprekende vreemdelingen toelaat in Nederland en men het zo moeilijk maakt voor Surinamers door de lat zo hoog te leggen, dan wordt de attitude jegens Suriname duidelijk. De ontwikkeling is in elk geval te betreuren. Dan zijn opvallend de overstromingen in de USA en Azie. Deze lijken te maken te hebben met klimaatsverandering die de uitersten en limieten van normale natuurlijke verschijnselen heeft verzet. Deze weers- en klimatologische verschijnselen moeten een eyeopener zijn voor Suriname. De Aziatische landen en de USA zijn vanwege een miljoenenbevolking, high profile landen die veel media-attentie vasthouden. Suriname is een klein land, waarin de wereldmedia niet als zodanig geïnteresseerd is. De landen om ons heen zijn niet zo sympathiek en vriendelijk tegenover Suriname, dat ze bij ontstentenis van Suriname, aandacht voor het land zouden vragen. Ze staan eerder vijandig tegenover het ‘Dutch’ land. Suriname kent ook manifestaties van klimaatsverandering en manifestaties van door de corrupte politiek gedreven vernietiging van de smalle beschermingsbasis tegen bijvoorbeeld het oprukkende zeewater. Er zijn burgers in bijvoorbeeld de USA die veilig waren die andere burgers zijn tegemoet gekomen. Zelfs burgers die in problemen waren, zijn niet direct weggelopen, maar hebben anderen geholpen. Weer anderen hebben geplunderd in de onder water gelopen huizen. Suriname is een kwetsbaar land en moet een systeem hebben om mensen te redden wanneer onverhoopt een soortgelijke situatie zich in Suriname mocht voordoen. In Suriname wordt door de regering heel weinig aandacht besteed aan klimaatsverandering. Intellectuelen moeten de regering bedelen om de natuurlijke bescherming niet kapot te maken en deze te versterken. De regering en met name het ministerie van NH is heel ongevoelig voor duurzame ontwikkeling en milieubescherming. De minister breekt juist steeds een lans voor fossiele verbranding en milieuvervuiling als een Surinaamse noodzaak vanwege Surinaamse gewoontes. Suriname is een klein land, nagenoeg onbekend in de totale wereld dat men niet zal missen. Opvallend is dat de milieulobby in Suriname enorm zwak is.
